Przejdź do treści
Strona główna » Tradycja i kultura » Święta » Jom Kipur i trzy księgi

Jom Kipur i trzy księgi

Jom Kipur nazywany jest jednym z najważniejszych i najbardziej uroczystych świąt żydowskich. Obchodzony jest 10 dnia pierwszego miesiąca cywilnego kalendarza (tiszri), a jego nazwę tłumaczy się jako Dzień Pojednania, Pokuty lub Dzień Przebłagania (błędnie określany również Sądnym Dniem). Ze względu na swój wyjątkowo podniosły charakter, określany jest również jako Sobota Sobót i Szabat Szabatów. Jom Kipur kończy okres Dziesięciu Dni Skruchy, który rozpoczyna się w Rosz ha-Szana.

Interesująca wydaje się jego geneza, gdyż zgodnie z biblijną tradycją, Jom Kipur jest jednym ze świąt wchodzących w skład cyklu ustanowionego przez samego Mojżesza, przy czym jest jedynym postem, którego nakaz przestrzegania pochodzi bezpośrednio z Tory (Kpł  16, 1-34).

Zgodnie z tradycją, w tym dniu Mojżesz zszedł z góry Synaj, a na znak przebaczenia Izraelitom grzechu bałwochwalstwa, który popełnili oddając cześć złotemu cielcowi, podarował im kamienne tablice. Natomiast w czasach Świątyni Jerozolimskiej, dziesiątego dnia tiszri, arcykapłan symbolicznie przenosił winy Izraelitów na wybranego kozła ofiarnego, po czym strącał go z wysokiej skały lub wypędzał na pustynię „do Azazela”, dokonując tym samym rytualnego oczyszczenia całego ludu Izraela z grzechów. Do przekonania o możliwości przekazania grzechu jeszcze powrócimy.

W książce Księga świąt i obyczajów żydowskich możemy przeczytać: „Tego dnia Pan rozstrzygnął o losie tych wszystkich, co do których miał jeszcze jakieś wątpliwości w Rosz ha-Szana i zapisał ich w księgach życia lub śmierci”[1]Mieczysław Siemieński, Księga świąt i obyczajów żydowskich, Warszawa 1993, s. 63.. Fragment ten ma związek z tradycją żydowską, według której w pierwszym dniu Nowego Roku w niebie otwierane są trzy księgi: „Księga Życia”, „Księga Śmierci” oraz trzecia księga, dla osób, których zachowania na ziemi, wobec Boga i bliźnich nie można jednoznacznie określić jako złych lub dobrych. Werdykt nad człowiekiem i jego przyszłością zapada właśnie w Jom Kipur, kiedy księgi te zostają zamknięte. Sednem Jom Kipur jest możliwość dokonania rachunku sumienia, oczyszczenia się z grzechów, odpokutowania ich, postanowienia poprawy oraz przebaczania przewin bliźnich.

Maurycy Gottlieb, Żydzi modlący się w synagodze w Jom Kippur, 1878, olej na płótnie, Muzeum Sztuki w Tel Avivie
(źródło: https://sztetl.org.pl/pl/media/14868-zydzi-modlacy-sie-w-synagodze-w-jom-kippur)

Zbiór przepisów dotyczących obchodów Jom Kipur zawarty jest w „Joma” i zawiera wskazówki świętowania nie tylko w domostwach, ale również w Świątyni Jerozolimskiej.

Przyjęło się, aby w przededniu święta zwrócić się z prośbą o wybaczenie do wszystkich, z którymi w minionym roku nie żyliśmy w zgodzie oraz wynagrodzić im krzywdy, które wyrządziliśmy. Wierni rozpoczynają liturgię w synagodze trzykrotnym odśpiewaniem modlitwy Kol nidre. Unieważnia ona wszystkie przysięgi i ślubowania, złożone w mijającym roku wobec Boga pod przymusem, zbyt pochopnie lub nieświadomie. Jedną z cech charakterystycznych Jom Kipur jest wyznanie grzechów, skierowane bezpośrednio do Boga, w porządku alfabetycznym.

Wyrazem włączania się w obchody święta jest powstrzymywanie się od jedzenia i ceremoniał. Od zachodu słońca pierwszego dnia do zachodu dnia następnego (25 godzin) obowiązuje zakaz pracy i ścisły post. W wigilię święta wierni rozdają ubogim jałmużnę i składają ofiary na cele dobroczynne. Zabronione jest: jedzenie, picie, kąpiele i mycie ciała, stosunki seksualne, noszenie skórzanego obuwia, używanie perfum. Świętowanie Jom Kipur poprzedza zwyczajowy obrzęd kaparot, który wiąże się z przekonaniem o możliwości przeniesienia grzechu, winy czy choroby na inną osobę, istotę żywą lub przedmiot. Taką istotą zastępczą może być kogut lub kura. Ceremonia polega na kręceniu zwierzęciem nad głową oraz wypowiadaniu słów: „To w moim zastępstwie, to w zamian za mnie to moja pokuta. Niech ten kogut (kura) idzie na śmierć, a ja wejdę w pokoju na dobre, długie życie”. Takie zwierzę następnie zabija się i, po odpowiednim przygotowaniu, zjada lub oddaje ubogim. Współcześnie kogut lub kura zastępowane są monetami, które następnie przekazuje się na cele charytatywne.

Jom Kipur kończy się razem z pojawieniem się na niebie pierwszej gwiazdy. Wtedy można wrócić do domu i zjeść pierwszy po całodobowym poście posiłek, na który składają się ciasta (najczęściej piernik na miodzie), owoce oraz ryby na słodko z bakaliami.

Julita Semrau

Źródła:

  1.  Jom Kipur, [w:] Polski słownik judaistyczny. Dzieje, kultura, religia, ludzie, t. 1, Warszawa 2003, s. 699-700.
  2.  Kaparot [w:] Polski słownik…, s. 756.
  3.  Redakcja Wirtualnego Sztetla, Jom Kipur, [online:] https://sztetl.org.pl/pl/tradycja-i-kultura-zydowska/swieta/jom-kipur, [dostęp: 26.09.2022].
  4.  Batorski P., Jom kipur – Dzień Pojednania, [online:] https://www.jhi.pl/artykuly/jom-kipur-dzien-pojednania,4193, [dostęp: 25. 09.2022].
  5.  Jom Kipur, [online:] https://pl.wikipedia.org/wiki/Jom_Kipur, [dostęp: 25.09.2022].
  6.  Siemieński M., Księga świąt i obyczajów żydowskich, Warszawa 1993, s. 63.
  7.  Bendowska M., Jom Kipur, [online:] https://delet.jhi.pl/pl/psj?articleId=15693, [dostęp: 26.09.2022].

Przypisy

Przypisy
1 Mieczysław Siemieński, Księga świąt i obyczajów żydowskich, Warszawa 1993, s. 63.
Udostępnij nasz post

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *